Strój opoczyński

O strojach opoczyńskich mieszkańcy sąsiadujących terenów mówili: „Idą wszystkie kolory”. Strój posiadał kilka lokalnych odmian. Tereny, na których się ukształtował, należały do słabo uprzemysłowionych, a podstawę utrzymania ludności stanowiły rolnictwo i hodowla. Największy rozwój stroju opoczyńskiego nastąpił w okresie pouwłaszczeniowym i trwał do I wojny światowej. Strój ulegał przemianom: zmieniał swoją kolorystykę, krój, a także zdobnictwo. Jego podstawę stanowiły samodziałowe tkaniny lniane na koszule oraz lniano-wełniane na wełniaki oraz inne elementy stroju. Ubiory opoczyńskie różnią się od strojów sąsiadujących regionów ciemniejszą i bardziej stonowaną kolorystyką pasiaka, oraz zdobnictwem: np. naszyciami z czarnych aksamitnych tasiemek.
Mężczyźni nosili kapelusze zwane świńskmi ryjkami lub czapki maciejówki, często noszone do dzisiaj. Koszule były lniane, później bawełniane, z haftowanym napierśnikiem. Początkowo noszono je na wypust, czyli na wierzch spodni i przewiązywano paskiem, później były wpuszczane w portki o prostych nogawkach, marszczone z tyłu i wszywane w pasek. Na koszule zakładano wełniane lejbiki czyli kamizelki oraz spencery – rodzaj krótkiej marynarki. Wierzchnim okryciem były sukmany, które przewiązywano pasem – tkanym lub plecionym, najczęściej o pomarańczowym tle. Spodnie wpuszczano w buty o wywijanej cholewie z uszami, przez które przeciągano kolorowe troczki.


Źródła:
Strój opoczyński

Jeśli to Was zainteresowało wejdźcie na:
strojeludowe.net